… en wordt ontvangen door een zee van rode clownsneuzen…
Vrijdag 14 juli was het dan zo ver: een oude brandweerwagen met de sirene aan reed het terrein voor Speciale Basis School (SBO) de Kimkiel op en maakte drie ererondjes. Op de bijrijdersstoel Jeannet Katerberg, die net van huis in Bedum was opgehaald voor een feestelijk afscheid door alle leerlingen en collega’s van de school. Iedereen had een rode clownsneus op ter ere van Jeannet. ‘Kijk naar mijn neus’, was altijd haar uitspraak als ze de aandacht en focus van de leerling wilde. Dat kreeg ze nu in veelvoud weer terug, wat een hele hoop plezier opleverde, inclusief de voorpret.
Eenmaal uitgestapt, was het tijd voor de zelfgemaakte cadeautjes van leerlingen en een toespraak van de directeur. Vele handjes en handen en dikke knuffels kreeg ze en ze besloot met een korte toespraak om iedereen te bedanken.
Tijd om Jeannet te vragen waarom ze na meer dan 42 jaar in het onderwijs gewerkt te hebben, waarvan bijna 40 jaar in het Speciaal Basis Onderwijs en 17 jaar op de Kimkiel, er nu een punt achter zet: ‘Ik heb nog niet de pensioengerechtigde leeftijd, maar ik wil wel stoppen nu ik nog fit ben voor andere leuke dingen in het leven. Ik heb geen plannen. Eerst maar eens kijken hoe mij dit bevalt en pas dan besluiten over een mogelijk vervolg. Misschien als invalkracht. Wie weet?’
Kinderen kiezen niet voor hun situatie
‘Ik heb altijd met hart en ziel gewerkt, ik hou van kinderen. En ja, ‘kijk naar mijn neus’ gebruikte ik altijd als ik graag de aandacht van het kind wilde. Vandaar al die rode neuzen! Geweldig! Binnen het SBO zijn er geen ‘moeilijke kinderen’ zoals veel mensen denken; het zijn kinderen die het moeilijk hebben. Die lezen lastig vinden, moeite hebben met rekenen, spelen met andere kinderen en veel andere dingen. Ze uiten dit, laten ons dat weten op veel verschillende manieren en de taak van de leerkracht op het SBO is te kijken: ‘wat heeft dit kind nodig?’. Deze kinderen hebben al ‘deuken en butsen’ opgelopen in het basisonderwijs. Wij bieden ze hier veiligheid, het gaat om hun welbevinden. Kijken naar de kwaliteiten van het kind: ‘waar ben jij goed in?’ en ‘wat heb jij nodig om verder te groeien?’. Het kind moet het gevoel krijgen dat het ‘er mag zijn en dat het goed is zoals het is’. Ik ga ook graag naast de ouders staan, om samen te kijken wat er nodig is, ook in de thuissituatie. Het motto van de school is ‘Leren doe je samen’ wat me heel erg aanspreekt! Het is de filosofie van de Japanse leraar Toshiro Kanamori en daar haal ik mijn inspiratie vandaan.’
Na het weekend wachtten er nog vier dagen lesgeven. Donderdag 20 juli was de officiële laatste werkdag van Jeannet.
